กันต์ทำเพลงแบบใจเย็น และในวันที่เรานั่งคุยกันอยู่นี้ เขาปล่อยซิงเกิลมาแล้ว 3 เพลง ดูอัตราความถี่และคุณภาพของเพลงแล้ว เหมือนเขาและค่ายเพลงจะไม่เร่งรัด แต่พยายามทำให้งานดนตรีของเขาดีขึ้นเรื่อยๆ จริงๆ

    สำหรับเราแล้ว บทบาทของเขาที่เราสนใจที่สุดก็คือการเป็นนักเขียน และเมื่อได้คุยกันเรื่องนี้ เราพบว่าชีวิตการอ่าน-การเขียนของกันต์ก็ผ่านอะไรมาไม่น้อยเหมือนกัน

    "ผมอยากเขียนหนังสือตั้งแต่เด็กแล้ว จริงๆ ผมอ่านหนังสือได้ช้า ป.1 อ่านหนังสือไม่ได้เลย โดนคุณครูจับมาอ่านหนังสือทุกเช้าเลย เพราะอ่านหนังสือช้ากว่าเด็กคนอื่น ต้องมาโรงเรียนเช้ากว่าเพื่อนเพื่อไปอ่านหนังสือ เขาอ่านกันได้แล้ว เรายังอ่านไม่ได้ โดนทั้งคัดทั้งอ่านตั้งแต่เด็ก ที่บ้านก็พยายามซื้อหนังสือให้อ่าน ซื้ออะไรก็ได้ที่มีตัวหนังสือ การ์ตูนก็ได้ อะไรก็ได้ สื่อสิ่งพิมพ์ต่างๆ ถ้าผมขอพ่อแม่ จะได้มามากมาย พ่อพยายามจะซื้อหนังสือเด็กที่เปิดมาแล้วมีภาพมีของเล่น หลอกล่อให้ผมอ่าน ทำยังไงก็ได้ให้ผมอ่านหนังสือ จนผมก็เริ่มชอบการอ่านโดยไม่รู้ตัว ผมอ่านทุกอย่าง ตอนนั้นอ่านแล้วจะได้รับคำชมว่า 'กันต์อ่านออกแล้ว' เราเป็นเด็ก ก็อยากให้พ่อแม่ชม ผมเริ่มอ่านการ์ตูนก่อนตอนประถม ผมเริ่มซื้อหนังสือการ์ตูนตั้งแต่ยังอ่านหนังสือไม่ออก แต่อยากได้เพราะมีตัวหนังสือ อยากอ่านแต่อ่านไม่ออก ซื้อการ์ตูน One Piece ทั้งที่ไม่เคยอ่านมาก่อนนะ คือชอบซื้อหนังสือตั้งแต่ยังอ่านไม่ออก แล้วก็เลยกลายเป็นความผูกพันกับหนังสือ พอผมเริ่มอ่านออกเขียนได้ เริ่มอยากวาดรูป วาดการ์ตูน ตอนนั้นวาดรูปห่วยมาก พ่อแม่จับไปเรียนวาดรูปก็วาดไม่ได้ ทีนี้ก็เริ่มอยากเขียนเรื่อง พอมัธยมก็เริ่มรู้แล้วว่ามันไม่ได้เขียนง่ายว่ะ มันเขียนยาก ไม่ใช่ใครอยากจะเขียนก็เขียนได้ เราก็เลยกลายเป็นเริ่มอ่านแทน ตอนมัธยมต้นผมจะอ่านการ์ตูนเป็นหลัก ผมอ่านการ์ตูนแทบทุกเรื่องที่มีขายหน้าโรงเรียน ซื้อการ์ตูนอ่านจน ม.ปลาย เริ่มอ่านหนังสือที่เป็นเล่มๆ มากขึ้น ลองไปร้านหนังสือ เจอหนังสือหน้าตาดีก็ซื้อมาดองไว้เต็มเลย ยังไม่อ่าน อยู่ๆ ก็ลองหยิบมาอ่าน จากรูปเยอะๆ ตัวหนังสือน้อยๆ ก่อน รู้ตัวอีกทีก็ติดไปแล้วว่าไปไหนต้องมีหนังสือไปด้วย"

    เมื่อถามถึงหนังสือที่ชอบในช่วงวัยรุ่น กันต์ยกตัวอย่างหนังสือมา 2 เล่มคือ สองเงาในเกาหลี ของ ทรงกลด บางยี่ขัน และ คำพิพากษา ของ ชาติ กอบจิตติ แล้วพูดต่อไปถึงช่วงหนึ่งที่เขาเคยตะลุยอ่านหนังสือของ ฮารูกิ มูราคามิ อยู่เช่นกัน