เมื่อนึกถึง เฮ้าส์ อาร์ซีเอ ฉันจะนึกถึงภาพต่อจุดบนผนัง บัตรสะสมที่ถึงจะเต็มจนเอามาแลกที่นั่งได้หลายใบแล้วก็ยังไม่ยอมเอาออกมาใช้ แอร์ที่ต่อให้หนาวแค่ไหนเราก็พร้อมที่จะนำผ้าคลุมติดตัวไปห่มในโรงด้วยทุกครั้ง แก้วสตรอว์เบอร์รี่ในหนังเรื่อง Nana (2005) ชะตาชีวิตของผู้หญิงที่คิดว่าตัวเองไร้ค่า ทว่าทำให้เราน้ำตาไหลพรากด้วยความตื้นตันไม่หยุดจาก Memories of Matsuko (2006) ผจญภัยไปกับตัวละครอย่างสนุกสนานเร้าใจ ก่อนที่จะตกลงมาบาดเจ็บและหัวใจบุบสลายไปพร้อมๆ กับอเล็กซานเดรียใน The Fall (2006) หนาวยะเยือกไปกับภาพฉากหิมะที่ปกคลุมไปตลอดทั้งเรื่อง แต่เดินออกจากโรงด้วยไออุ่นในความความสัมพันธ์ที่เรารู้อยู่เต็มอกว่าเอลี่และออสการ์จะต้องผ่านความทรมานแสนสาหัสไปด้วยกันอีกยาวนานใน Let the Right One In (2008)

    มีความทรงจำมากมายที่เกิดขึ้นจากการชมภาพยนตร์ทางเลือกบนที่นั่ง D7 (ซึ่งฉันเลือกจองทุกครั้งถ้ายังว่างอยู่) ที่เฮ้าส์ อาร์ซีเอ มอบให้ตลอด 15 ปีที่ผ่านมา โรงภาพยนตร์แห่งนี้เป็นเหมือนบ้านที่ตัวละครมากมายแวะเวียนกันมาถ่ายทอดชีวิตของพวกเขาให้เราหลงรัก และนี่คือเหตุผลที่ happening ทำนิตยสารฉบับ 'Lives in Movies' ขึ้นเมื่อครั้งที่เฮ้าส์ อาร์ซีเอ มีอายุครบ 12 ปี แล้วเชิญชวนนักเขียนที่นิยมชมภาพยนตร์ในโรงหนังแห่งนี้เหมือนกับเราให้เลือกตัวละครในภาพยนตร์ที่เขาประทับใจมาบอกเล่า พร้อมศิลปินนักวาดมาตีความเพื่อสร้างสรรค์ภาพประกอบสวยๆ ให้ผู้อ่านทำความรู้จักกับตัวละครในภาพยนตร์ผ่านมุมมองของพวกเขา

    ในช่วงเดือนสุดท้ายก่อนที่ เฮ้าส์ อาร์ซีเอ จะย้ายไปเปิดบ้านใหม่ที่สามย่านมิดทาวน์ เราจึงคัดบางช่วงบางตอนที่นักเขียนและศิลปินเล่าถึงตัวละครในนิตยสารฉบับนั้นมา 15 เรื่อง เพื่อบันทึกช่วงเวลาที่เฮ้าส์เปิดบ้านอาร์ซีเอต้อนรับคนรักภาพยนตร์มาถึง 15 ปี

Character: Ryunosuke Chagawa

เรื่อง_ตรัย ภูมิรัตน

ภาพประกอบ_Chavatepol Boonsiri

    เรียวโนะสุเกะซังอาจดูขี้หงุดหงิด เหมือนคนขี้แพ้ที่ไม่ดูแลตัวเอง เป็นคนปากไม่ตรงกับใจ คนแบบนี้คือคนที่ไม่กล้าร้องขอ เพราะคิดว่ามันคือสิ่งที่ตัวเองไม่สมควรจะได้ ความจริงหลังจากที่ผมรู้จักเรียวโนะสุเกะซังแล้ว ผมคิดว่าเรื่องพวกนี้ไม่สามารถบดบังจิตใจอ่อนโยนของเขาได้เลย เพราะชีวิตเขาได้พบกับจุนโนสุเกะคุงเด็กน้อยคนนั้น ผู้ซึ่งได้หลอมละลายความแข็งกระด้างของเขาออกไป คุณก็คงสะเทือนไปกับฉากนั้นเหมือนกับผมใช่ไหม? ฉากที่เขาตะโกนด่า แต่กลับกอดจุนโนสุเกะไว้แน่นแบบนั้น มันเป็นความขัดแย้งที่น่าเศร้าเหลือเกิน

Character: Eli

เรื่อง_โสฬส สุขุม

ภาพประกอบ_Thachsn

    แวมไพร์เอลี่ ซึ่งมีสถานะไม่ใช่มนุษย์ ไม่มีเพศ และจะต้องทำร้ายหรือฆาตกรรมเหยื่อด้วยความโหดร้าย แต่ด้วยบทสนทนาของเธอกับออสการ์บางอันที่ทำให้เรารู้ว่าเธอไม่ได้อยากทำ แต่มันอาจเป็นแค่ความจำเป็นในการดำรงชีวิตของสถานะความเป็นแวมไพร์ที่เธอเป็นอยู่ และด้วยวัฒนธรรมบางอย่างที่หนังปูเรื่อง การเข้าห้องคนอื่นของเอลี่ที่ต้องมีการขออนุญาตก่อนนั้น สำหรับเรามันน่าจะเป็นความหมายเรื่องการเปิดรับความรักหรือเปิดโอกาสที่จะเรียนรู้เรื่องความรัก ซึ่งอาจจะเป็นรักแท้หรือเป็นแค่ทาสรักที่เอลี่จะเลี้ยงไว้ แต่บางทีมันอาจจะแค่เป็นคนที่ใช่ก็พอ

Character: Nozomi

เรื่อง_จักรพันธุ์ ขวัญมงคล

ภาพประกอบ_Sahred Toy

    ผมเขียนจดหมายฉบับนี้ขึ้นมาเพื่อจะบอกกับคุณ-แม้คุณจะจากไปแสนไกลเหมือนดอกแดนดิไลออนที่ลอยไปตามแรงลม-ว่าในความว่างเปล่าที่คุณทิ้งไว้ให้ ผมยังคงคิดถึงคุณ เรายังคงเชื่อมถึงกัน เหมือนที่คุณเคยบอกไว้ว่าชีวิตนั้นผูกมัดเราไว้อย่างหลวมๆ ด้วยการเชื่อมต่อกับใครสักคน อยู่เพื่อใครสักคน ในแง่นี้ความว่างเปล่าคือสิ่งที่ทำให้ผมยังคงเชื่อมโยงถึงคุณ ผมรู้สึกว่าความว่างเปล่าในร่างกายของคุณ กระแสลมอันว่างเปล่าซึ่งคุณปล่อยมันออกมา ก่อนที่จะจากไปนั้นได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของอากาศที่ผมหายใจเข้าไปหล่อเลี้ยงชีวิต ชีวิตที่ข้างในยังคงว่างเปล่า นั่นทำให้ผมยังรู้สึกว่า คุณยังคงอยู่กับผม อยู่กับเราทุกคน แม้คุณจะจากไปแล้ว 7 ปี

    ก็นะ โนโซมิ, สุดท้ายแล้วความว่างเปล่านั้นคือแก่นสารแท้จริงของเราไม่ใช่ดอกหรือ

Character: Dean and Cindy

เรื่อง_ลี ชาตะเมธีกุล, กมลกานต์ โกศลกาญจน์

ภาพประกอบ_ธิดารัตน์ ศิวะบูรณ์

ลี: ดีนเป็นความรู้สึกที่เราจับต้องได้จริง ในแง่ของตัวละคร ดีนเป็นผู้ชายที่ดูแล้วเราไม่ได้เห็นชีวิตเราสะท้อนในชีวิตเขาเท่าไหร่ ชีวิตค่อนข้างต่าง แต่ทำไมเรายังเอาใจช่วยให้ดีนและซินดี้กลับมาคืนดีกัน ความรู้สึกนี้น่าจะมาจากซีนที่ดีนคุยกับเพื่อนในแง่ของการเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างความรักในแบบผู้หญิงและแบบผู้ชาย ว่าผู้หญิงทุกคนอยากได้ผู้ชายที่เพอร์เฟกต์ แต่พอถึงเวลาจริงแล้วก็ไม่เลือกผู้ชายอย่างเขากัน และไปเลือกคนที่มีความมั่นคงหรือเลี้ยงดูได้แทน แต่ผู้ชายไม่รีบคว้าอะไรจนกว่าจะเจอผู้หญิงที่ชอบจริงๆ เรารู้สึกว่าบทสนทนานั้นมันบ่งบอกจริงๆ ถึงความแตกต่างระหว่างตัวละครสองคนในหนัง ดีนมีความ Idealistic มองโลกแบบโรแมนติก แต่ซินดี้จะมองโลกในความเป็นจริงว่าพอหมดความรักไปแล้ว ทุกอย่างแก้ไขไม่ได้

ก้าน: เราเลือกซินดี้เพราะเป็นตัวละครที่ตั้งคำถามที่เรามีมาทั้งชีวิต ฉากที่คุยกับย่าบนโต๊ะกินข้าวว่าเราตกหลุมรัก แต่เราจะเชื่อในความรักนั้นได้อย่างไร ถ้าวันหนึ่งมันหายไป ครั้งหนึ่งพ่อกับแม่ก็เคยรักกันใช่ไหม (Cindy: I never want to be like my parents. I know they must've loved each other at one time right? To just get it all out of the way before they had me. How do you trust your feelings when they can just dissappear like that?) พอเราเห็นคู่ที่อยู่ด้วยกันแบบผู้ใหญ่หรือเลยจุดหนึ่งมาแล้ว มาถึงจุดหนึ่งมวลเหล่านั้นมันหายไปได้ยังไง เราจะรู้สึกตรงข้ามกับพี่ลี ว่าชีวิตจริงคงเป็นแบบนี้ ตัดสินใจโง่ๆ แบบนี้ แวบนึงเราเห็นตัวเองตอนอายุ 30 กว่าแล้วนั่งเก็บของเล่นลูกแบบซินดี้นี่แหละ

Character: Ryunosuke

เรื่อง_เบญจวรรณ แก้วสว่าง

ภาพประกอบ_jiranarong

    เด็กคนที่เราประทับใจคนนี้ชื่อ ริวโนะสุเกะ น้องเขาเป็นเด็กชายชาวญี่ปุ่น และมีพี่ชายอีกหนึ่งคนชื่อ โคอิจิ ซึ่งก็ต่างปีกันนิดหน่อย เขาเลยเหมือนมีทั้งพี่แล้วก็เพื่อนไปในคราวเดียวกัน เอาจริงๆ เป็นความใฝ่ฝันของเราเลยนะ การมีพี่ชายเป็นของตัวเองเนี่ย ก็แหม...การโตมาแบบลูกคนเดียวมันเหงาเอาเรื่องทีเดียว ริวโนะสุเกะเป็นลูกคนเล็กของบ้าน บุคลิกร่าเริงสดใส เป็นเด็กที่มีความกระตือรือร้นตลอดเวลา เวลาที่เขาตอบคำถามก็ฉลาดตอบ หลายครั้งคำตอบก็ไร้เดียงสาแต่ตรงจนผู้ใหญ่อย่างเรายังสะอึก ซึ่งพอเราได้ยินแล้วก็อดชอบใจในการตอบคำถามหรือตั้งคำถามของเขาไม่ได้นะ และเพราะเป็นเด็กฉลาดคิด ฉลาดพูดแบบนี้นี่แหละเขาเลยมีเสน่ห์มากพอที่จะทำให้เราแอบดูพฤติกรรมของเขาอย่างไม่รู้ตัว ช่วงเวลาที่แอบสังเกตพฤติกรรมเด็กนี่แหละเป็นช่วงที่เราได้สำรวจความรู้สึกนึกคิดของตัวเองไปด้วย

Character: Jiro Ono

เรื่อง/ภาพประกอบ_สุรัติ โตมรศักดิ์

    ลุงจิโร่เหมือนคุณลุงที่มาตบบ่าแล้วเล่าเรื่องราวในชีวิตของแกให้ผมฟัง และก็เพราะแกคนเดียวที่ทำให้ผมเป็นคนคิดมาก ซีเรียสกับการทำงาน ใส่ใจในรายละเอียดของชีวิตและทุกรายละเอียดของการทำงานจนเหนื่อย  เมื่อยหัว ปวดตา แต่ทว่ามีความสุข

    ลุงจิโร่ทำให้ชีวิตผมเหนื่อยมาก

    เหนื่อยเพราะรู้สึกตัวว่าเป็นคนไม่เอาไหน ทั้งความตั้งใจในการทำงาน ความมุ่งมั่น ความใฝ่รู้ และทุกๆ 'ความ' ที่เราแอบคิดไปเองว่าเราใส่เต็มที่แล้ว ทุ่มสุดตัวแล้วนั้น มันพังทลายและกลายเป็นแค่ฝุ่นผงในห้วงอวกาศ เมื่อเห็นความมุ่งมั่น ความตั้งใจ และความบ้าคลั่งในการทำในสิ่งที่รักของลุง

Character: Luke

เรื่อง_เป้ อารักษ์

ภาพประกอบ_Boy Boy Talk Gun

    ลูครูปหล่อเนี่ย ทำให้ผมคิดถึงความแมนเกินขนาดของชายหนุ่ม มันมีเสน่ห์มากมายทั้งตอนที่เขาแข็งเหมือนหิน พร้อมจะชนกับทุกอย่างที่เข้ามาขวางทาง และตอนที่เขาอ่อนโยนน่ารักแสดงความรักต่อลูกและเมีย การกระทำของเขาเหมือนจะบอกผมว่า ถ้าหากเราเป็นคนที่ทำอะไรพลาดไปตลอดชีวิตแล้วอยากแก้ไข ถึงแม้ว่าการจะไปถึงจุดหมายมันจะมีทางลัดที่เป็นเส้นทางสีดำรออยู่ ในความจริงเราไม่ควรจะไปทำผิดซ้ำ เราคงต้องมองภาพรวมว่าสิ่งที่เราต้องการจะได้มานี้ บางทีมันทำให้คนอื่นเดือดร้อน หรือง่ายๆ ก็คือผิดกฎหมายหรือเปล่า ลูคมองข้ามจุดนี้ไป มุ่งเข้าหาจุดหมายโดยลืมคิดถึงผลกระทบ และสิ่งที่เขาทำก็สร้างผลกระทบต่อไปยังลูก เมีย นายตำรวจ และคนรอบตัวเขาอีกมากมาย หลังจากที่เขาสิ้นลมไปแล้ว

Character: Freddie Quell

เรื่อง_คาลิล พิศสุวรรณ

ภาพประกอบ_The Grand Master PND

    ในที่สุดผมก็ไม่แน่ใจอีกต่อไปแล้วว่าชีวิตที่กำลังดำเนินอยู่นี้เป็นไปตามเจตจำนงที่เกิดจากตัวผมเอง หรือว่าทั้งเส้นทางที่ทั้งได้ผ่านมาและที่กำลังจะผ่านไป ล้วนแต่เป็นไปตามเส้นเชือกที่คอยชักใยและบงการชีวิตผมจากเบื้องบน

    หรือแท้จริงแล้วผมเป็นเพียงตุ๊กตาจักรกลที่หลงเชื่อไปว่าตัวเองเป็นมนุษย์

    ในฉากหนึ่งของหนัง แลนแคสเตอร์พูดกับเฟรดดี้ไว้ว่า

    "If you figure a way to live without serving a master any master, then let the rest of us know, will you? For you'd be the first person in the history of the world."

    เสียงหนึ่งดังขึ้นในหัว เป็นอีกครั้งที่มันถามผมด้วยคำถามเดิมว่า

    'เป็นไปได้ไหมที่มนุษย์จะมีเสรีภาพในการกำหนดชีวิตของตัวเองได้โดยปราศจากการชี้นำ'

Character: Theodore Twombly

เรื่อง_ทีปกร วุฒิพิทยามงคล

ภาพประกอบ_if n roll

    ภาพยนตร์เรื่อง Her เล่าเรื่องในยุคอนาคตอันใกล้ ยุคที่นักเขียนจดหมายหนุ่ม ธีโอดอร์ ทวอมบลีย์ สามารถตกหลุมรัก ซาแมนธา ซึ่งเป็นปัญญาประดิษฐ์ได้ หากจะวิเคราะห์ทางปรัชญา คุณก็อาจพบว่ามีเรื่องราวซ่อนอยู่ภายในเต็มไปหมด คุณอาจผ่าตัดมันด้วยแนวคิดแบบพิกมาเลียน (Pygmalion) อันเป็นชื่อของประติมากร ผู้ตกหลุมรักรูปปั้นที่ตนสร้างขึ้นก็ได้ หรือคุณอาจตั้งคำถามกับตัวตนของซาแมนธาว่าปัญญาประดิษฐ์นั้นพ้นไปจากข้อจำกัดของคำว่า 'ประดิษฐ์' จนมี 'ปัญญา' จริงๆ ได้ไหม เมื่อหนังดำเนินมาถึงตอนจบที่ซาแมนธาก้าวเท้าเข้าไปยังภพภูมิการรับรู้ที่สูงกว่า คุณอาจฉงนสงสัยได้เป็นวันๆ ว่าภพภูมินั้นมีหน้าตาเป็นอย่างไร และคุณมีความสามารถพอที่จะเข้าใจมันได้ไหม

Character: Amy Dunne

เรื่อง_บรรจง ปิสัญธนะกูล

ภาพประกอบ_Newey

    เอมี ดันน์ เป็นผู้หญิงในแบบที่เป็นฝันร้ายขั้นสุดของผู้ชาย

    การที่ นิก ดันน์ หนุ่มหล่อแต่เซ่อ ดันได้เอมีเป็นเมีย ผมว่าชาติก่อนเขาคงทำกรรมไว้เยอะสุดๆ

    เอมีควรจะเป็นผู้หญิงที่เพอร์เฟกต์สำหรับนิก ผมบลอนด์ หุ่นเป๊ะ หน้าตาสะสวย แต่ทันทีที่จับได้ว่านิกดันไปมีกิ๊กกับลูกศิษย์สาวทรงสะบึม ตัวจริงของเอมีก็ค่อยๆ โผล่ออกมา

    แทนที่จะทำแบบที่ผู้หญิงทั่วไปเขาทำกัน บอกเลิก ตามไปตบอีเมียน้อย หรือมากสุดก็เจี๋ยนนิกน้อยให้เป็ดกิน (อยากรู้มากว่าสำนวนนี้เริ่มต้นขึ้นตอนไหน ใครเป็นชายเคราะห์ร้ายคนแรกที่โดนเจี๋ยน) แต่สิ่งที่เอมีทำกับนิกมันเกินเบอร์ไปกว่านี้หลายเท่า

    เอมีแกล้งตาย โดยทิ้งหลักฐานทุกอย่างให้คนเข้าใจว่านิกเป็นคนฆาตกรรมเมียตัวเอง!

Character: Riggan Thomson

เรื่อง_ปารณพัฒน์ แอนุ้ย

ภาพประกอบ_Kiddodog

    หากไม่เพราะในชีวิตจริง คีตัน เคยรับบทเป็นซูเปอร์ฮีโร่ แบทแมน มาก่อนใน Batman (1989) และ Batman Returns (1992) และต้องเผชิญกับเส้นทางอันขรุขระหลังจากนั้นอีกสิบกว่าปี บท ริกแกน ธอมสัน อาจไม่เป็นที่พูดถึงมากขนาดนี้ มั่นใจได้เลยว่าถ้าเป็นนักแสดงคนอื่นที่ไม่เคยสวมชุดรัดรูปปราบผู้ร้ายอย่างยิ่งใหญ่ แล้วต้องล้มลุกคลุกคลาน เล่นหนังไม่เป็นชิ้นเป็นอันอย่างเดียว จะไม่มีทางถ่ายทอดความเป็นนักแสดงตกกระป๋องได้น่าเชื่อถือและชวนให้อินตามได้เพียงนี้

Character: Ichiko

เรื่องและภาพประกอบ_พิมพ์พาพ์

    อิชิโกะจังเป็นผู้หญิงที่เท่มาก อยู่คนเดียวในป่า แถมทำทุกอย่างด้วยตัวเอง เมื่อเทียบกับเราที่แค่ปอกผลไม้ยังต้องขอให้แม่ช่วยปอกให้เลย ถ้าเป็นไปได้ในอนาคตเราก็อยากมีความสุขกับการขี่จักรยานหาวัตถุดิบ ปลูกผัก และทำอาหารกินเองได้แบบอิชิโกะจังนะ

    ความจริงมีช่วงหนึ่งที่เราลองปลูกผักเองในกะละมังอาบน้ำที่แตกแล้ว ใส่ดิน โรยเมล็ดผักแล้วรดน้ำ รออยู่ 7 วัน ไม่มีอะไรขึ้นมาเลยนอกจากวัชพืช... เราเลยตัดสินไปเองว่า ดวงเราคงไม่เหมาะกับการปลูกอะไรเลย แม้กระทั่งแคคตัสที่เขาฮิตเลี้ยงกัน เราซื้อมาไว้ที่บ้านยังทำมันตายได้เลย แต่พอลองนึกดูดีๆ แล้ว มันคงไม่เกี่ยวกับดวง ตัวเราเองมีแต่ความคิดที่อยากจะปลูก อยากจะกิน อยากจะทำ แต่เราดันลืมกระบวนการที่สำคัญไปอย่างการเอาใจใส่ การเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง ความอดทนในการดูแลแบบจริงจังและสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการเริ่มลงมือทำ

Character: Suzu Asano

เรื่อง_กันต์ ชุณหวัตร

ภาพประกอบ_KALOIKOI

    ความจริงการที่ต้องเลือกเขียนถึงใครสักคนในสี่คนนี้เป็นอะไรที่ยากมากๆ เพราะแต่ละคนมีเสน่ห์ที่ต่างกัน ที่ผมเลือกซึสึอาจจะเพราะผมรู้สึกถึงความแตกต่างของแววตาเธอในตอนแรกกับตอนสุดท้าย ดูเหมือนซึสึจะมีความสุขดี แต่ความหนักใจที่เก็บเอาไว้ เรื่องที่คิดว่าแม่ของเธอเป็นคนแย่งพ่อมาจากครอบครัวของพี่ๆ เรื่องที่จะต้องพบหน้ากับแม่ของพี่ๆ ความอึดอัดที่เหมือนจะเอาออกไปได้ยาก ก็ค่อยๆ โดนเอาออกไปด้วยมือของพี่ทั้งสามและคนรอบๆ ตัวเธอ หนังให้เวลากับตัวละครแต่ละตัวค่อนข้างมาก และมันยิ่งทำให้เรารักตัวละครมากขึ้นเท่านั้น

Character: Loner Leader

เรื่อง_มนัสนนท์ พันเลิศวงศ์สกุล

ภาพประกอบ_thipr

    ฉันกำลังเต้นรำอยู่ อย่า! อย่าเพิ่งมากวนใจ!

    ตึดส์ ตึดส์ ตึดส์ ตึดส์ ตึดส์ ตึดส์ ตึดส์ ตึดส์...

    ฉันไม่แน่ใจเหมือนกันว่าการมีคู่กับการอยู่เป็นโสดอันไหนมันยากกว่ากัน? เพราะฉะนั้นเป็นคนโสด เวลาอยู่คนเดียวนานๆ สมองมันจะฝึกหัวใจให้แข็งแรงต่อสู้กับความเหงาได้เองอัตโนมัติ แต่ก็ยอมรับนะว่าการอยู่คนเดียวมากไปก็ทำให้เครียดได้โดยไม่รู้ตัว แต่ก็ไม่ใช่เรื่องน่าห่วง เวลาเครียดฉันก็แก้เครียดด้วยการเต้นระบำคนเดียวใต้แสงจันทร์ในโลกที่มีแต่ตัวฉัน ฉันว่ามันดีกว่าการนั่งรอให้ใครสักคนมาเลือกออกไปเต้นรำ เพลงเชยๆ ในห้องสี่เหลี่ยมเชยๆ นั่น ฉันอยากให้พวกคุณทำความเข้าใจซะใหม่ว่า 'การอยู่คนเดียวมันไม่ใช่จุดสิ้นสุดของจักรวาล' ขอร้องล่ะ...ปล่อยให้ฉันมีความสุขลำพังเถอะ ตอนนี้ฉันกำลังจินตนาการว่าตัวเองเป็น เลอา เซย์ดูซ์ ในบท Loner Leader หรือ หัวหน้ากลุ่มคนโสด และกำลังเต้นรำอยู่กลางป่า

Character: A Postman

เรื่อง_นภสร แย้มอุทัย

ภาพประกอบ_Thachsn

    แมวเป็นสัตว์เลี้ยงที่ดูอิสระและมีโลกส่วนตัวสูง ถ้าใครชอบแมวจะทราบเป็นอย่างดี

    นอกจากแมวแล้วหนังเรื่องนี้ที่ทำให้ผมอินอีกอย่างก็คือมีเรื่องราวเกี่ยวกับหนัง มีทั้งโรงหนัง ร้านเช่าวิดีโอ เพราะผมทำงานที่โรงหนังยาวนานถึง 12 ปี ชีวิตก็เกี่ยวกับหนังมาเศษหนึ่งส่วนสามของชีวิต แล้วยิ่งในหนังพูดถึงประเด็นการหายไปของความทรงจำบางอย่างเพื่อแลกกับการมีชีวิตอยู่ต่อไป ตอนที่เห็นในเรื่องมีฉากที่โรงหนังหายไป วิดีโอในร้านเช่าหายไป โปสเตอร์หนังหายไป ...บอกได้เลยว่าใจหาย

    ตัวละครเหล่านี้เป็นเพียง 15 ใน 50 ชีวิตที่บรรจุอยู่ในนิตยสาร หากคนรักหนังคนไหนสนใจอ่านเรื่องราวของเหล่าตัวละครในภาพยนตร์ที่โลดแล่นอยู่ในโรงภาพยนตร์เฮ้าส์ อาร์ซีเอ แบบเต็มๆ หาอ่านได้จากนิตยสาร happening ฉบับ 'Lives in Movies'