"เล็กแล้วเล็กลงโลกใบนี้ / เล็กๆ ลงทุกทีจากที่เคยใหญ่ / ทั้งเขาทั้งเราก็เลยใกล้ชิด / ชิดๆ กันเข้าไปเถิบเข้าไป"

    ธเนศ วรากุลนุเคราะห์ เคยพร่ำร้องไว้เช่นนี้เมื่อหลายปีก่อน ขณะที่โลกก็ได้ก้าวเข้าสู่ยุคโลกาภิวัตน์ที่ว่าด้วยเรื่องราวของการถ่ายเทวัฒนธรรมผ่านนวัตกรรมการสื่อสารความเร็วสูงที่เชื่อมโยงโลกเข้าเป็นหนึ่งเดียว

    ขณะที่หากพิจารณาจากทางฟากฝั่งวิชาฟิสิกส์...

    มีแบบจำลองทางคณิตศาสตร์หนึ่ง ซึ่งถูกคิดค้นขึ้นโดยนักคณิตศาสตร์ชื่อ แฮร์มันน์ มิงคอฟสกี ว่าด้วยการรวมที่ว่าง (Space) และเวลา (Time) เข้าด้วยกันเป็นความต่อเนื่องประสานเดียว เป็นโครงสร้างหนึ่งเดียวที่มีสี่มิติ ซึ่งเป็นการรวมมิติเชิงพื้นที่ทั้ง 3 มิติ (ความยาว, ความกว้าง, ความสูง) และอีกมิติหนึ่งชั่วขณะ (เวลา) เข้าด้วยกัน

    ความเชื่อมโยงทั้ง 2 นัย จาก 2 บริบทที่กล่าวมาข้างต้นนั้น ได้ผุดขึ้นภายหลังจากที่ชั่วเวลากว่าครึ่งชั่วโมงไปไม่ไกลผ่านไปพร้อมกับงานดนตรีของคู่ดูโอ (ณ ช่วงเวลาที่ออกอัลบั้มชุดเปิดตัวของวง) นาม DCNXTR

    เพราะทั้งงานเพลงที่ทั้งคู่ คือ ลูกน้ำ-พิรุณภา กลัสนิมิ (ร้องนำ & ซินธิไซเซอร์) กับ ชาลี นิภานันท์ (ซินธิไซเซอร์) ได้นิยามให้ตัวเองว่า Electronic Dream Pop นั้นล้วนเป็นผลพวงของการเชื่อมโยงในบริบทที่หลากหลาย

    ไม่ว่าจะเป็นการเชื่อมดนตรี Techno Pop ยุค 80s เข้ากับ Electronic และ Dream Pop จากยุค 2000s เชื่อมอัตลักษณ์ในแบบตะวันออก เข้ากับท่วงทีแบบตะวันตก ซึ่งสมาชิกทั้งสองได้รังสรรค์ขึ้นมาและผ่องถ่ายไอเดียถึงกันผ่านระบบอินเทอร์เน็ต

    ขณะเดียวกันมิติทั้ง 3 ทั้งในมิติกว้าง (ดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ที่เปิดกว้างไม่จำกัดจำเขี่ยอยู่เพียงแนวทางเดียวโดยเด็ดขาด) ยาว (วิสัยทัศน์ในการทำงานดนตรีที่ยาวไกลไม่น้อย) และลึก (กับงานเรียบเรียงดนตรีอันสลับซับซ้อนและลึกล้ำ) และนับจากบทเพลงแรกเปิดอัลบั้มคือ Connext เทคโนป๊อปกึ่งบรรเลงยุค 80s ที่ซาวนด์ซินธ์ชวนนึกถึงพวกอิเล็กทรอนิกส์มิวสิกยุคนั้นอย่าง ฌ็อง มีแชล ฌาร์ ผ่านบรรยากาศยุค 80s, อิเล็กทรอนิกส์ ป๊อป และ อิเล็กโทร แดนซ์ ยุค 90s-2000s ไปจนถึงเพลงสุดท้าย P./Again ในเวอร์ชันรีมิกซ์ที่เป็นดั่งเพลง Reprise ของเพลงเปิดอัลบั้ม ซึ่งขมวดรวมแนวดนตรีจากหลากซีกฝั่งแห่งยุคสมัยให้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน

    ยังผลให้การเดินทางของงานดนตรีชิ้นนี้พุ่งตรงเข้าสู่ห้วงอารมณ์ความรู้สึกได้อย่างรวดเร็วยิ่งขึ้นเป็นลำดับ กระทั่งห้วงเวลา ณ บรรยากาศรายรอบตัวเดินช้าลงเรื่อยๆ จนหยุดนิ่งลงโดยไม่รู้ตัว...เมื่อเสี้ยววินาทีแห่งความประทับใจจากดนตรีที่มากระทบนั้นเกิดขึ้นด้วยความเร็วเหนือแสง

    และเมื่อเสี้ยวแห่งเสี้ยววินาทีอันหยุดนิ่งนั้นมาถึง...ดนตรีของ DCNXTR ใน Connext ก็ทำให้เราย้อนเวลากลับไปสู่ช่วงเวลาอันรุ่งโรจน์ของดนตรีอิเล็กทรอนิกส์แห่งยุค 80s ได้อย่างหมดจด...

    ก่อนที่ความรู้สึกจะเดินทางผ่านรูหนอนที่เชื่อมระหว่างเวลาแห่งยุคสมัยเหล่านั้นในที่สุด

    'เอกภพ' ของ Connext จึงครบถ้วนทั้ง 4 มิติที่เกิดจากการรวมตัวของทั้ง 'ที่ว่าง' และ 'เวลา' ด้วยประการฉะนี้