ทว่าในหนังสือเล่มนี้ เจมส์ กลีก (James Gleick) ฉายภาพอย่างแจ่มชัดว่า การค้นพบของนิวตันมิได้เกิดจากการ 'ปิ๊งแวบ' แบบปัจจุบันทันด่วนดังที่ภาพลูกแอปเปิลตกชี้ชวนให้เราคิด หากแต่เป็นส่วนผสมระหว่างพรสวรรค์กับพรแสวง อัจฉริยภาพและความวิริยะ อุตสาหะอันยาวนานและไม่เคยหยุดนิ่งตราบวันตาย ส่วนสมญา "บิดาแห่งวิทยาศาสตร์ สมัยใหม่" นั้นก็กลบเกลื่อนลักษณะ 'ไม่เป็นวิทยาศาสตร์' (ในความหมายสมัยใหม่ที่เราใช้) ของนิวตันในหลายแง่มุม ตั้งแต่การเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุตัวยง การเป็นผู้ศรัทธาในศาสนาคริสต์อย่างแรงกล้า ทว่ามีความคิดที่ถูกมองว่านอกรีตและดังนั้นเขาจึงต้องปิดบังไปจนถึงความสนใจในไสยศาสตร์ และการลุแก่อำนาจจนโทสจริตเข้าครอบงำ

นิวตันเปิดประตูสู่โลกใหม่ให้กับเรา ทว่าตัวเขาเองมิได้ก้าวเท้าข้ามมา เขาเป็นทั้งนักวิทยาศาสตร์และพ่อมด ผู้เลื่อมใสในศาสนาและนักคิดนอกรีต เป็นมนุษย์ปุถุชน และบางคราวก็เกรี้ยวปานอสูรร้าย

--- บางส่วนจากคำนำผู้แปล ---