ชิ้นนี้เราตั้งใจทำเป็นภาพแสงสุดท้ายของวัน ก่อนที่พระอาทิตย์จะลาลับ จริงๆ ตัวชิ้นงานเป็นภาพหน้าต่างที่ถูกทิ้งกับสวนที่รกร้าง หน้าต่างหลายบานเเตกร้าวไปแล้ว แต่เด็กหญิงตัวน้อยของเราก็ยังคงเลือกที่จะนั่งมองเเสงจากจุดนั้น หลักๆ เราว่านี่น่าจะอธิบายตัวงานได้ดีอยู่แล้ว ..ในชีวิตของเเต่ละคนคงมีเรื่องราว ความคิดมากมายสะสมปนเป น่าจะไม่ต่างจากสวนรกๆ ของเราซักเท่าไหร่ เเต่สิ่งที่เราอยากกล่าวถึงมากกว่า คือมุมมองสายตาของตัวเราต่อทุกสิ่งเหล่านั้น

..มันคงจะดี ที่หากไม่ว่าอะไรจะหักพัง ตัวตนจะเเตกร้าวสูญสลายไปมากเพียงใด เเต่เราก็ยังพอมองเห็น หรือพยายามที่จะรักษาสายตาของผู้เฝ้ามอง ในการมองเห็นเเสงสว่างรำไรที่ปลายขอบฟ้านั่นไว้ - her.