สักวันเราจะเล่าทุกอย่างสู่กันฟัง (2011) ถือเป็นผลงานที่ทำให้ดานีเอลา ครีน ได้แจ้งเกิดในแวดวงวรรณกรรมภาษาเยอนมันอย่างสง่างาม วัดได้จากกระแสการขึ้นชาร์ตติดอันดับหนังสือขายดีนานนับปี มีการแปลไปแล้วสิบห้าภาษา และกำลังจะกลายเป็นภาพยนตร์อย่างสมบูรณ์ในเร็ววันนี้ (ถ่ายทำเสร็จเมื่อปลายเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมา) นวนิยายเล่มนี้มีฉากหลังเป็นชนบทที่รายล้อมไปด้วยป่าไม้ ทุ่งหญ้า ฟาร์มปศุสัตว์ ในช่วงที่เยอรมนีกำลังรวมชาติ นวนิยายเล่มนี้คือการบอกเล่าของมาเรีย เด็กสาวอายุ 17 ที่พ่อแม่แยกทางกันจนกลายเป็นคนที่แสวงหาความรักและความอบอุ่น เธอเลิกเรียนหนังสือและเข้ามาอยู่อาศัยกับครอบครัวของโยฮันเนส แฟนหนุ่มอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่แล้วเมื่อความเจริญแบบโลกฝั่งตะวันตกเริ่มถาโถมทเข้ามา โอกาสใหม่ๆ ที่ชาวเยอรมันตะวันออกไม่เคยมี ได้ทำให้ความหวังและความปรารถนาในชีวิตของโยฮันเนสเริ่มชัดเจนขึ้นว่าต้องการอะไร จนเป็นชนวนเหตุอย่างหนึ่งที่ให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองเริ่มจืดจางลง แต่นั่นเป็นเพียงส่วนหนึ่ง การเปลี่ยนแปลง ความคลุ้มคลั่งหลงใหล และความลับที่เกิดขึ้นทุกอย่างล้วนมาจากแรงผลักดันในจิตใจของมาเรียเอง เธอเจออุบัติเหตุที่ทำให้เส้นทางความรักและชีวิตเปลี่ยนแปลงตลอดกาล โดยมีลุงเฮนเนอร์ ชายอายุสี่สิบ ขี้เหล้า ดูเหมือนไม่เอาไหนและไม่เอาใครในสายตาเพื่อนบ้าน เข้ามาเป็นตัวแปรและตัวละครลับสำคัญของมาเรีย สักวันเราจะเล่าทุกอย่างสู่กันฟัง เขียนด้วยภาษาเรียบง่าย แต่เรียงร้อยมาด้วยท่วงทำนองที่สามารถทำให้จังหวะหัวใจคนอ่านผิดปกติได้ 'เรา' หรือผู้อ่านจะถูกเชื้อเชิญให้ล่วงรู้ความลับโดยปริยายและถูกบังคับให้เก็บความลับของมาเรียไว้อย่างไม่รู้ตัว – ท่ามกลางความเขียวขจีสวยสดของทุ่งหญ้าป่ากว้าง มีเรื่องราวมากมายถูกซุกซ่อนไว้ เรื่องราวที่อาจไม่มีใครค้นพบ เรื่องราวที่ฝังแน่นในใจ จนสายลมก็ไม่อาจพัดพาคำพูดใดๆ ออกไปได้เลย