ระหว่างการค้นหาตัวเองเขายังสนใจภาพวาดทางพฤกษศาสตร์ (Botanical Art) ซื้อดอกไม้ที่ปากคลองตลาดมาวาดรูปบ้าง แต่ยังหาแนวทางที่ชัดเจนไม่เจอ ยังวนเวียนอยู่กับการวาดที่สวยงาม พิถีพิถัน และเน้นไปที่การใช้สีเป็นหลัก ถือเป็นการทดลองไปเรื่อยๆ จนกระทั่งรู้จักกับเพื่อนหลายคนในโรงเรียนช่างฝีมือในวังชายที่มีความสนใจและสะสมผ้า

    เต็นท์เริ่มนำผลงานของเขาออกมาประกอบการเล่าเรื่องให้เห็นภาพ เขาพลิกแฟ้มผลงานไปถึงช่วงแรกที่เน้นการนำเสนอตัวคนและลวดลายของผ้า ซึ่งปรากฏให้เห็นภาพขาว-ดำก่อนที่จะเริ่มลงสีสันลงไป "เราโฟกัสแค่นี้ก่อน เพราะพื้นหลังอย่างป่า ทุ่งหญ้า อาจจะไม่จำเป็นในการเล่าสิ่งที่เรากำลังนำเสนอ และถ้าวาดแบ็คกราวน์จะใช้เวลานานกว่าจะเสร็จ จำได้ว่าเริ่มจากรูปขาว-ดำก่อน พอวาดหนึ่งรูปเสร็จมันก็เกิดไอเดียต่อไปเรื่อยๆ เพราะเรื่องเหล่านี้ไม่ได้มีแค่แพทเทิร์นอย่างเดียว มันมีแง่มุมอื่นที่หลากหลายน่าค้นหามากขึ้น ผ้าของที่นี่เรายังไม่เคยวาด สีแบบนี้ยังไม่เคยใช้ เลยเกิดมาเป็นซีรีส์ชุดพอร์เทรตคนสวมชุดต่างๆ ขึ้นมา"

    "เวลาผมวาดรูปช่วงแรกเวลาลงสีจะใช้สีน้ำกับสีกวอชผสมกัน อาจจะมีทองคำเปลวมาผสมบ้าง แล้วช่วงนั้นเวลาต้องทำงานอื่นไปด้วย พอมาวาดสีน้ำจะใช้เวลานาน ก็เลยเปลี่ยนมาเป็นมาร์กเกอร์ เรายังไม่เห็นใครทำงานมาร์กเกอร์กับจิตรกรรมไทย ก็เลยลองทำดูว่าผลลัพธ์มันจะออกมาเหมือนอย่างนี้ไหม ทดลองมาเรื่อยๆ ครับ พอเริ่มรู้แล้วว่าจะต้องลงสีอย่างไรให้ไม่เป็นปื้น ไม่ให้เป็นรอย เพราะสีมาร์กเกอร์มันจะเบลนด์ไม่ได้เหมือนสีน้ำ พอเริ่มรู้แล้วว่าเทคนิคจะทำยังไงเลยเริ่มพัฒนา ลองสีทองดูสิ เปลี่ยนจากทองคำเปลวมาเป็นหมึกสีทอง เริ่มแบบนี้ทำมาเรื่อยๆ"

    นอกจากคาแรกเตอร์คนสวมใส่เสื้อผ้าในอิริยาบถต่างๆ แล้ว ช่วงหลังเราได้เห็นผลงานรูปแบบอื่นๆ ทั้งการวาดภาพสัตว์ พื้นหลังที่มีฉากเป็นห้อง ผนังลวดลายต่างๆ หรือ ท่ามกลางธรรมชาติ เหมือนกับยังค้นหาสิ่งใหม่ๆ ในแนวทางการวาดภาพของตัวเองได้อยู่เสมอ

    เขาไม่หยุดอยู่เพียงการวาดคน ฉาก และสิ่งของ แต่นำสัตว์และการออกแบบพื้นหลังมาเพิ่มชีวิตชีวาให้กับผลงาน "เนื่องจากพอวาดคนจะเหมือนกับว่าเราสนใจเฉพาะคนเฉยๆ แต่จริงๆ แล้วอาจารย์ที่เก่งจิตรกรรมไทยเขายังวาดยักษ์ ลิง และสัตว์ต่างๆ ด้วย พอเรามีผลงานที่นำเสนอคนเป็นหลักแล้ว ผมรู้สึกว่าเราต้องวาดอย่างอื่นได้ด้วย เพราะเราจะวาดอยู่แค่อย่างเดียวไม่ได้ เลยลองวาดสัตว์หิมพานต์ ราชสีห์ เพื่อที่จะไม่ทิ้งทักษะเหล่านี้ไป ถ้าเราวาดสิ่งหนึ่งไปนานๆ พอจะมาวาดสัตว์จะจับทางไม่ถูก เราเลยรู้สึกว่าไม่ได้นะ เราต้องทำได้ ถ้าในอนาคตอยากวาดอะไรที่มากกว่าเดิม แล้วจะต้องนำพวกนี้มาใช้ การวาดสัตว์ก็เป็นสิ่งที่ต้องทำ เหมือนการฝึกฝนตัวเองและสร้างความน่าสนใจของงานตัวเองไม่ให้มีเฉพาะงานวาดคนอย่างเดียว"

    ระหว่างที่พลิกแฟ้มผลงานและเล่าเรื่องราวแต่ละภาพให้ฟัง เต็นท์บอกว่าเขาวาดภาพสะสมมาแล้วหลายปี ตอนแรกตั้งใจว่าจะส่งผลงานเข้ามาสมัคร Bangkok Illustration Fair ตั้งแต่ปีแรก แต่ติดปัญหาเรื่องไฟล์ผลงาน จึงเตรียมความพร้อมแล้วนำมาส่งในปี 2022 โดยใช้ชื่อว่า NATTHAPHORN แบบไม่ได้คาดหวังอะไร แต่เขาก็ได้รับเลือกให้เป็น BKKIF Artist 2022 และเข้าร่วมจัดแสดงงานในที่สุด

    เมื่อถามว่าเขาเป็นศิลปินแนวไหน เขาก็ตอบว่า "ไม่เคยนิยามตัวเองว่าสร้างงานประเภทไหนนะ แต่สิ่งที่เราทำเรารู้สึกว่า เรามีรสนิยมที่ชอบความวินเทจหรือแนวโอลด์สคูลที่มีความวิจิตรคนหนึ่ง มันคือสิ่งที่เราถนัด ต่อให้เราทำสิ่งที่ดูทันสมัยขึ้นมาหรือใช้ไอแพดวาดรูปก็ยังใช้ฝีมืออยู่ มันหลีกหนีไม่พ้น เราในฐานะที่ดูงานโบราณและเห็นงานศิลปะร่วมสมัยด้วย งานศิลปะไทยและเอเชียสมัยโบราณเขาก็ใช้สีสันสดใสแบบนี้ เราเลยรู้สึกว่าเราเป็นคนกลางๆ ไม่ได้ไปสุดในทางที่สมัยใหม่มาก แต่ไม่ได้ไปในทางอนุรักษ์นิยมขนาดนั้น เราสนใจสิ่งใหม่ สนใจปัจจุบันขณะ เมื่อมองเห็นงานโบราณเราก็นำมาสร้างสรรค์ในแบบที่เราถนัด ตามที่มองว่าน่าจะสร้างสรรค์ต่อแบบไหนได้"