ปราชญ์-สรสิช แจ่มอัมพร กำลังศึกษาระดับปริญญาตรีอยู่ที่สาขาวิชาออกแบบสถาปัตยกรรม เขามีความสนใจเรื่องดนตรีและการเขียนเพลงอยู่แล้ว แต่ยังไม่เคยเริ่มแต่งเพลงจริงจังมาก่อน โครงการนี้จึงเหมือนจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขาลองทำสิ่งที่อยู่ในใจมานาน

    ปราชญ์เล่าย้อนให้ฟังถึงช่วงเวลาขณะอบรมด้วยน้ำเสียงสดใส "การเจอโครงการนี้ถือเป็นความโชคดีด้วยครับ ผมไม่คิดว่าตัวเองจะสามารถแต่งเพลงขึ้นมาได้ด้วยซ้ำเพราะเราไม่เคยทำมาก่อน ตอนแรกก็รู้สึกกลัวระดับหนึ่งว่าเพื่อนๆ จะแข่งขันกันไหม จะมีความกดดันหรือเปล่า เพราะปกติผมไม่ได้เป็นนักล่ารางวัลอะไร แต่ผมเคยเป็นนักเรียนที่เป็นนักดนตรีประจำโรงเรียนจึงมีโอกาสไปแข่งขันมาบ้าง ซึ่งโชคดีที่ไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย โครงการนี้ก็แตกต่างกับการแข่งขันทั่วไปที่เคยผ่านมา เพราะทุกคนไม่ได้มาแข่งขันกัน แต่มาแชร์เรื่องราวซึ่งไม่มีความกดดันว่าเราจะต้องไปขึ้นเวทีหรือแข่งอะไรกับใคร"

    ส่วนบรรยากาศในการอบรมปราชญ์บอกว่ามีความสนุกสนานและไม่เครียดเลย นอกจากความรู้จากวิทยากรแล้วยังมีช่วงที่เปิดโอกาสให้ทุกคนได้แสดงความคิดเห็นหรือเปิดใจแบ่งปันเรื่องราวของตัวเองกับเพื่อนๆ "ซึ่งส่วนตัวผมรู้สึกว่าการแชร์เรื่องที่เป็นส่วนตัวมากๆ เป็นสิ่งที่ค่อนข้างกล้าหาญมากทีเดียว และผมรู้สึกภูมิใจในตัวทุกคนที่มาร่วมพูดคุยกัน"

    ด้านผลงานการแต่งเพลงในโครงการ เพลงในใจ ครั้งนี้ ปราชญ์เผยถึงปัญหาส่วนตัวของเขาว่า "ผมประสบปัญหาเกี่ยวกับความวิตกกังวล ความเครียด และความกดดันจากการเรียนเปลี่ยนชีวิตผมให้กลายเป็นคนที่ค่อนข้างกลัวว่าเราจะทำอะไรผิดไหม คนอื่นจะคิดยังไงกับสิ่งที่ผมพูดหรือทำ ซึ่งส่งผลกระทบกับผมทั้งการเรียนและการเข้าสังคมพอสมควร ประกอบกับในช่วงที่มีเชื้อไวรัสโควิดระบาดผมและครอบครัวสูญเสียพี่สาวและมีปัญหาหลายเรื่องเข้ามากระทบ ผมจึงอยากนำความรู้สึกและปัญหาที่ตัวเองเผชิญอยู่มาแต่งเป็นเพลง และคาดหวังว่าความรู้สึกนี้จะสามารถส่งกำลังใจไปถึงคนในวัยเดียวกับผมที่อาจจะกำลังรู้สึกแบบเดียวกัน หรือคนที่หมดไฟ ท้อแท้ หรือกระทั่งโรควิตกกังวลที่เป็นโรคทางจิตเวชหรือโรคซึมเศร้าก็ตาม"

    หากทำความรู้จักกับ คอปเตอร์-ศิวัช ชูศิริ ผ่านน้ำเสียงที่ร่าเริงกับเสียงหัวเราะระหว่างการพูดคุย เราอาจคิดว่าเขาคือเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่มีอัธยาศัยดี มีอารมณ์ขัน และอารมณ์แจ่มใสมากทีเดียว แต่เนื้อเพลง หน้ากาก กลับบอกให้รู้ความรู้สึกเบื้องลึกที่มีความซึมเศร้าอยู่ในใจเขาอย่างเปิดเผย

    ระหว่างเข้าร่วมโครงการ คอปเตอร์เรียนอยู่ปี 4 สาขาวิชาเอกขับร้อง วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล เมื่อเขาเห็นข่าวเปิดรับสมัครให้แต่งเพลงที่มีความเกี่ยวข้องกับเรื่องสุขภาพจิต จึงสนใจที่จะลงสมัครเพื่อแต่งเพลงแนวให้กำลังใจดูบ้าง เนื่องจากเขาเป็นคนหนึ่งที่ป่วยเป็นโรคซึมเศร้า จึงอยากสื่อสารความรู้สึกของคนที่มีภาวะซึมเศร้าให้คนอื่นเข้าใจ รวมถึงให้กำลังใจกับคนที่กำลังเผชิญภาวะนี้อยู่ด้วย

    "ปกติผมไม่ค่อยได้แต่งเพลงแนวนี้เท่าไร ผมเคยแต่งเพลงเกี่ยวกับความรัก อกหัก พอเข้าโครงการผมเลยคิดว่าได้พัฒนาตัวเองนะครับ อย่างไอเดียเพลงนี้ผมนำมาจากเรื่องของตัวเอง จะมีช่วงหนึ่งที่ผมเกิดภาวะดิ่งดาวน์มาก ทั้งๆ ที่ในใจผมอยากมีความสุขนะ พอต้องออกไปเจอผู้คนแล้วเราจะต้องฝืนยิ้มเหมือนใส่หน้ากากไว้ครับ เพื่อให้คนอื่นเห็นว่าเราไม่เป็นไร เราโอเค เพราะไม่อยากให้คนอื่นต้องลำบากใจ ไม่อยากให้คนอื่นดาวน์เพราะเรา"

    ระหว่างการอบรมนั้นเขานำคำเสนอแนะจาก เอิ้น พิยะดา มาปรับกับเนื้อเพลงที่แต่งไว้จนสุดท้ายได้รับเลือกให้นำมาทำเป็นผลงานเพลงเผยแพร่ในครั้งนี้ "ผมรู้สึกดีใจมากและเป็นเกียรติมากเลยครับที่ติด 1 ใน 5 นะครับ อยากขอบคุณทาง สสส.และ happening ที่จัดกิจกรรมดีๆ อย่างนี้ขึ้น เพราะถึงแม้ว่าผมจะเรียนดนตรีมา แต่การมีวิทยากรมาให้ความรู้คือส่วนที่ผมชอบมากที่สุด และโครงการนี้เป็นประโยชน์มาก เหมือนผมได้ฝึกตัวเองและส่งสารที่ดีไปถึงคนฟัง มันดีทั้งต่อตัวเองและคนอื่น ผมรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่ผู้ป่วยโรคซึมเศร้าควรจะรู้สึกนะครับว่าตัวเองมีคุณค่า เพราะเราได้ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อตัวเองและคนอื่นด้วย"